Gece karanlık çöktü mü sabahın o aydınlığındaki aynı yerde bile korkmaya başlarsın.Çok gariptir bu.Ama her insanda vardır tuhaftır ki.Belki bunda başka alternatifinin olmasının da etkisi vardır.Belki de yoktur.Bu insanın geninde vardır.
Sabah kalktığında bunların hiçbirini hatırlamayacaksın.O düşündüklerin saçma gelecek sana.Ama dün gece o yaşanacaklar olmalı başka kaçış yolu yok.Bugün aynı durum olsa yine aynı şeyleri yapacaksın.İnsanin doğasında var bu.Yaratan hamurumuza katmış bir tutam.
Belki bu korku olmasa yalnızlığın ne kadar kötü olduğunu bilemezdik.Tek başımıza mutsuz bir şekilde yaşlanmaya devam ederdik.
